#غزل کرونا#
*
نگران،خلقِ تو یارب همه ماتم دارند
مردمِ روی زمین بیشترین غم دارند
اندرین دهکده گویا که قیامت برپاست
که فرار، اهلِ ممالک ، دگر از هم دارند
به بزرگیِ خودت در گذر از تقصیرات
که همه چشم امیدی به تو اعظم دارند
سرِ هر کشته ، حزین، مرثیه می خوانَد دل
نگر این دلشدگان را که  چه عالم دارند!
دلِ ما  پیشِ همانهاست  که  سرگردانند،
نه صدایی، نه به هر بازدمی دَم دارند
کرونا سوژه ی طنز است به جمعی دادا !
غافل از رنجِ کسانی  که  نَفَس  کم  دارند
*
بیست و پنجم اسفندماه 1398 هجری شمسی
تبریز – سروده ی : دادا بیلوردی

 

هدایت است و محبّت ، تلاش و کار معلم

خدا شود همه ساعت ، أنیس و یار معلم

ز قفلِ جهل هراسی ، ز درب ِ بسته غمی نیست

کلیدِ علم  چو باشد  در اختیار معلم

خوشا به حال کسی که عطش به چشمه ی علم است

گرفته  روزی  خود  را  ز  روزگار معلم

فرشته  هیچ  ندارد  چنین  مقام و شکوهی

بوَد  کنار خدا  او ، خدا  کنار  معلم

ز بذرکاری ِ مهر  و  شکوفه باری ِ خرداد

همیشه  هست  امیدی  در انتظار  معلم

تمامِ فصلِ خزان  و  تمامِ فصل زمستان

چو شاخه ای  بوَد  و  میوه اش بهارِ معلم

کم است چون بنمایم به دست های  قلم گیر

هزار دسته گلی را  دمی  نثار معلم

زلالتر  ز معلم  ندیده  کس  به جهانی

دلم  فدای  روانِ بزرگوارِ  معلم

به غیر شعر نچیدم  متاعی از دلِ دادا

سروده  این غزلش  را  به  افتخار  معلم

*

دادا  بیلوردی - تبریز-   بهار 1393 . هـ.ش

*

#شعر_در_وصف_معلم

#روز_معلم_مبارک_باد